Macedonië: natuur (Edessa) en cultuur (Pella).

30 april 2024.

7u07: Tijd voor een ochtendjogging: eventjes omhoog de beboste berg op, dan een breed pad langs de hellingen volgen, helemaal in ‘t groen; geen teken van bewoning meer te zien. Wel veel bloemen: gele, paarse, citroen-kleurige, witte … en hier en daar dieprode klaprozen. Door een breed maar ondiep beekje lopen; langs een modderpoel met sporen van everzwijnen … er liggen hulzen van hagelpatronen; vogelgeluiden: een nachtegaal (identificatie met dank aan de moderne technologie)!

Ik daal af tot het dorpje, Metoxi (of Metochi), waar loslopende honden me luid blaffend bedreigen. Een oud vrouwtje, helemaal in ‘t zwart roept de beesten terug (‘k had al stenen in de hand). Ze staart me verbaasd glimlachend aan. Teruglopen langs de “grote” weg die overigens bij het hotel stopt.

Ontbijt wordt buiten in de ochtendzon geserveerd. Zalig, alleen … we blijven “lang“ zitten: ‘t is 10 uur als we de weg naar Edessa in slaan. Oh ja, er blijkt toch nog één andere kamer bezet te zijn in Estate Kalaitzis.

Edessa.

De 50 km lange rit naar Edessa loopt door de grote vlakte van Macedonië, aan de rand van het Vermion-gebergte. Maar voor Edessa zelf moeten we de berg in. Logisch want hier is een waterval midden in het stadje, op de Edesseos-rivier. Wegwijzers loodsen ons naar καταρράκτης, Grieks voor “stroomversnellingen”. Dat is bescheiden gezegd want behalve echte stroomversnellingen is de grootste waterval 70 meter diep, of hoog 😀 en de breedste van Griekenland. De bergrivier stroomt wild en luid razend door de stad, splitst in twee en stort zich midden in een park naar beneden. Je kan helemaal naar beneden wandelen – als je ten minste drijfnat wil worden – maar je kan ook gewoon achter de waterval door stappen. Panorama’s over de Macedonische vlakte krijg je er gratis bij! Van een oude watermolen – nu tentoonstellingsruimte – wordt het rad net gesmeerd. Tijd voor een frappé (opgeschuimde Nescafé met ijsblokjes) en nog wat foto’s. “Welkom to Greece” roept een passerende Griek ons toe.

Pella.

Van Edessa naar Pella doorheen kilometerslange kersenboomgaarden (nee, de kersen zijn nog niet rijp): opnieuw zo’n 50 km voor een groot deel langs een verkeersarme, kaarsrechte weg.

Pella was de tweede hoofdstad van Macedonië (morgen bezoeken we de eerste?) en wereldberoemd in Griekenland als geboorteplaats van Alexander de Grote (hij zou klein van gestalte geweest zijn!). Die veroverde een wereldrijk tot in India bij elkaar, in lijn met zijn ego. Van hem is de uitspraak: “Laat Zeus regeren over de goden in Olympus, ik zal wel de wereld regeren”. Vandaag is Pella een klein, bijna onbetekenend stadje ware het niet van de archeologische site en vooral het moderne archeologisch museum. Dat is wereldklasse: een modern gebouw, ruime zalen en vooral topcollectie aan voorwerpen, beeldjes, werktuigen, dodenmaskers uit brons en/of goud, sierraden, mozaïeken … allemaal ter plaatse gevonden. Een absolute aanrader. Voor de prijs moet je het overigens niet laten: 8 € per persoon, 4 € voor 65+ maar voor die laatste prijs moeten we wel onze identiteitskaarten tonen (bedankt voor ’t compliment😃).

In tegenstelling tot het archeologisch museum ligt de site – 2 km verderop – er wat verwaarloosd bij: gras van 50 cm hoog, bloemen overal, door de zon verbleekte informatieborden en maar weinig rechtop staande structuren van meer dan 1 meter hoog. Maar ‘t is een leuke wandeling bij zon en 27° C.

‘t Kan nog erger: op weg naar huis, een kleine 10 km voor ons hotel, aan de dam op de Aliakmonas rivier, stoppen we bij het Haliacmon Macedonisch graf. Gesloten en totaal overwoekerd door de natuur! Geen erg: we drinken een lekkere espresso freddo aan de “Taberna” daar tegenover. Een Grieks-Orthodoxe priester in vol, zwart habijt zegt vriendelijk “Hello”. “Kalispera” antwoord ik, waarop de priester zijn beide armen ten hemel spreidt en luidkeels “Rejoice, Christ has risen!” roept (technisch gezien is hij 5 dagen te vroeg: ‘t is pas zondag 5 mei orthodox paasfeest).

Rest ons alleen onze dag na te bespreken in Estate Kalaitzis, met een traditionele Griekse sla, een on-Griekse spaghetti Napolitana en op-en-top Griekse yoghurt met honing. Nee, we zijn de Kalaitzis-wijn niet vergeten!🤣

P.S. in één van de buutdorpjes heeft een ooievaarspaar beslist om hun nest op een elektriciteitspaal te bouwen. Aan de overkant van de straat is een paal speciaal voor een ooievaarsnest geplaatst. Maar dit koppeltje heeft koppig beslist om daar geen gebruik van te maken. Tolerant zijn ze wel: onderaan hun nest wonen mussen.