Aegae.

1 mei 2024.

Dag van de arbeid, 1 mei: laten we er aan beginnen.

Aegae (weet niet hoe je het uitspreekt, in het Engels “Aigai”) – was de eerste hoofdstad van Macedonië. De ruïnes ervan werden pas in de tweede helft van de twintigste eeuw herontdekt en het spectaculairste deel, het graf van koning Philippos II, vader van Alexander de Grote, pas in 1977. De ”Egeïsche Zee” tussen Griekenland en Turkije is de zee van Aegae en dat Aegae ligt op 5 km van ons hotel …

Zover geraken we niet in één keer: amper 3 km van Estate Kalaitzis ligt het “Polycentric museum van Aigai”. Om van achterover te vallen: groot, modern gebouw in wit marmer met enorme, zeer heldere tentoonstellingsruimten. Duizenden voorwerpen uit de koningsgraven worden er professioneel tentoon gesteld. Gewoon indrukwekkend. Prijs: 8 € per 65 plusser, maar daar is bezoek aan de koningsgraven van Aegae inbegrepen.

Op naar Vergina, zoals het stadje waar Aegae lag nu heet. Vanaf een grote parking is het nog een paar honderd meter stappen tot de koninklijke graven. Een oude Griek roept ons luidkeels toe: hij verkoopt appelen en we “moeten” proeven … inderdaad heerlijk. Maar we willen eerst de graven zien. Geen nood, de Griek wijst de weg met brede armbewegingen en luid, voor ons onverstaanbaar geroep.

De graven van Philippos II en zijn vrouw (?) of concubine (?) en van een prins liggen onder een grote tumulus. Verbazingwekkend maar het ondergrondse geheel is zo groot dat je er kan rondwandelen zoals in een museum. Ten minste als je ogen aangepast zijn aan de minimale verlichting, niet evident als je uit het felle zonlicht komt. Laten we de foto’s maar voor zichzelf spreken …

Terug naar de auto: van ver roept Appelman ons al toe. We zijn hier echter nog niet klaar: te voet naar het 700 meter verder gelegen theater en ruïne van koninklijk paleis, langs een stijgende verkeersarme asfaltweg. Gelukkig is het nog niet te warm, tussen de 25 en 27 ° C (schatting).

Wie het theater van Epidaurus heeft gezien, is zwaar ontgoocheld door het theater van Aegae, anderen overigens ook: het “theater” is niet meer dan een cirkel met amper één of twee rijen zitplaatsen. De rest is van de helling verdwenen. Gelukkig maakt de ruïne van het paleis van Philippos II veel goed. Alhoewel … ook daar moet je er niet te veel van voorstellen. Maar er zijn wel nog rechtop staande Dorische en Ionische zuilen en het grondplan is bewaard en gedeeltelijk gerestaureerd. Toch fotogeniek. Bovendien laten nachtegalen zich ook hier horen, op dit late middaguur! Waarom heten die eigenlijk nachtegaal?

Terug naar de auto waar we niet ontsnappen aan Appelman en opnieuw proeven. We willen vijf appelen. Dat kan niet: het moet één kilo zijn voor 2,5 € en één kilo is … zeven appelen. OK dan maar. Appelman gooit er nog drie appelen van een andere soort gratis bovenop. Als dankbaarheid geef ik hem 3 € en wuif het wisselgeld weg waarop Appelman er nog eens vijf gratis appels bovenop gooit. Morgen moeten we appelmoes maken!🙄

Nog eventjes langs de ene verkeersarme straat van Vergina wandelen – veel taberna’s en winkeltjes – en we kunnen verder. Naar de kapel van Agios (=heilige) Demetrios, opnieuw 5 km verder en goed verscholen op een afgelegen berghelling tussen kiwi-aanplantingen. Volledig verlaten, op een in het zwart geklede “bewaakster” van de kapel na. Die vertelt ons dat we binnen in geen geval mogen fotograferen. Spijtig, want de volledige binnenkant is beschilderd met bijbelse figuren en taferelen in nog altijd sprankelende kleuren. Indrukwekkend en … verleidelijk om toch een foto te nemen. Moeilijk om dat discreet te doen want de bewaakster volgt ons op de voet en … ze is met een ferme wandelstok gewapend. Stiekem toch gelukt! Blij dat we deze 16de-eeuws kapel hebben gevonden.

Genoeg “gewerkt” voor vandaag: we keren terug naar ons hotel … waar we niet aan de verleiding kunnen weerstaan om via het bos naar Metoxi te wandelen. Een kerk, een tiental huizen, een monumentje ter ere van de oprichters van het dorp (1925) EN een taberna, meer is er niet. Genoeg om op het terras van die lokale taberna een “frappé” te drinken. Vijf mannen zitten druk pratend aan een tafeltje. Voortdurend wordt hun eten gebracht: frieten, salades … We worden druk en nadrukkelijk bekeken – hier moet zelden een toerist komen – en we kijken druk terug.

Nu nog de berghelling terug op naar “huis”; 11 km gewandeld vandaag; morgen verhuizen we!