Yássas in Kala Nera.

7 mei 2024.

Yássas, iedere Griek die we ontmoeten begroeten we met Kalimera (goede morgen) of Kalispera (goede … al de rest van de dag) en zij zeggen meestal yássas, gewoon “hallo”. Doen we vanaf nu ook.

De kerkklok van Ano Gatzea loopt 7 minuten voor: om 8u53 slaat de klok 9 uur. De tijd lijkt hier op een ander ritme te tikken voor de lokale Grieken – traag, bedaard, monotoon, eentonig (?) – dan voor de toeristen: (te?) snel, opgejaagd, spannend, opwindend (?). Her en der hangen affiches met overlijdensberichten op telefoon- en elektriciteitspalen. Sterker gemeenschapsgevoel.

Vanuit Villa Ioanna in Ano Gatzea is het maar 5 km ver tot Kala Nera – een toeristisch badplaatsje aan de Pagasetische golf. Niet nodig om er met GPS naar toe te rijden. Denken we … want in plaats van af te dalen naar de kust rijden we per vergissing het Pelion (of Pilion) gebergte in. Niet getreurd en niet terugkeren! De panorama’s van de baai, de kruidengeur, het insectengezoem, de zon en de temperatuur (22° C) maken deze rit onvergetelijk. We stoppen tientallen keren, bij elk nieuw uitzichtpunt. Ook een tegenligger stopt: een Griek steekt zijn hoofd uit het raampje en vraagt in het engels waar deze weg naar toe leidt: naar Gatzea, alstublieft. Even verder op een uitzichtpunt maken we kennis met een andere groep Grieken waarvan de dames in Duitsland geboren zijn. “Wir sind von Belgien, und Sie?” “Von Volos …” dat is zo’n 20 km van hier.

Nog verder na een bocht in de weg staan tientallen en tientallen auto’s langs de kant van weg geparkeerd. Hier is iets gaande! Stoppen en uitstappen. Er staat een soort van Souvlaki-food-truck waarvan het personeel ons toewuift en uitbundig met “yássas” begroet. De brochettes geuren al heerlijk op de grill. Tientallen Grieken drommen samen rond een klein kerkje. Dat blijkt stampvol te zitten. Duidelijk een viering aan de gang. Die van 1 mei (?) want omdat het orthodoxe Paasfeest op 5 mei valt, wordt 1 mei dit jaar op 7 mei gevierd 😳.

Kala Nera.

Druk stadje met tientallen restaurants en bars aan de rand van de zee; een eindje verderop een kiezelstrand, veel toeristen, vooral Griekse dan. Vanaf 11 uur kan je hier eten, de hele dag, ongeacht het uur, vermoedelijk tot middernacht? Wij doen de bakker aan: kaneelkoekjes, kriekentaart en oh ja ook nog brood.

Deze namiddag doen we wat Grieken ook goed kunnen: luieren in de zon! Eindelijk een echte rustdag.

Kato Gatzea.

Laten we toch maar gaan aperitieven: aan het strandje van Kato Gatzea (= het oude Gatzea). Hier zijn minder bars en restaurants dan in Kala Nera maar het is er toch ook druk. Opnieuw zijn het vooral Grieken: buitenlandse toeristen zijn te herkennen aan de short van de mannen (ikzelf inbegrepen 🤣). Grieken lijken alleen maar lange broeken te dragen. We wachten heel lang op ons aperitief , een gewoon Mamos biertje en een vers geperst fruitsap… ondertussen mensje kijken, zeetje kijken, de acrobatieën van de roodstuitzwaluwen bewonderen … toerist zijn.

P.S.: Ongenode gast vanavond: een spinduizendpoot in het bad.

Nog P.S.: de Franse veldwespen van gisteren laten ons inderdaad met rust.