Milies en …

8 mei 2024.

… en Vizitsa en Pinakates zouden charmante Pelion-dorpjes zijn. Laten we dat een keer de visu onderzoeken.

Milies.

Milies ligt amper 13 km van ons vakantiehuis, het Pelion-gebergte in. Het wordt gekenmerkt door traditionele huizen met een eerste en/of tweede etage die over de gelijkvloerse verdieping hangt. Via smalle wegjes, ongelijk geplaveid met grote keien, overbrug je de hoogteverschillen, te voet uiteraard. Eerst trekken we naar omhoog voor een overzicht en panorama over Milies en de baai. Het is niet zo zonnig maar wel warm, de klim valt mee. Terug afdalen is moeilijker door de erg ongelijke “plaveien” (als je die stenen uit de antiquiteit zo kan noemen).

Het lokale museumpje is gratis en zeer de moeite, vooral door de enthousiaste mevrouw die in goed Engels over de geschiedenis van het dorp vertelt, over de strijd voor onafhankelijkheid tegen het Ottomaanse rijk, over de bibliotheek die nog steeds 3.000 oude, zeldzame boeken bezit, over de aanleg van een smalspoorlijn naar Volos, de teloorgang van die lijn en … de heropening in 1997 als toeristische attractie.

Dat van die oude boeken is gemakkelijk te controleren: de bibliotheek is 100 meter verder. Inderdaad, in kasten achter glas liggen boeken die er eeuwenoud uitzien.

Pelion-spoorlijn.

Voor die spoorlijn daarentegen moet je meer moeite doen: 500 meter stappen en dalen (=terug klimmen achteraf) via moeilijk begaanbare paadjes. Maar eens aan het oude stationnetje en de spoorlijn is alles OK. Treintjes – nu diesel, vroeger stoom – rijden elke dag in juli en augustus met toersten heen en weer; nu: alleen maar in het weekend. Geen probleem: stappen langs de spoorweg is ook zeer leuk, volledig in de natuur – brem bloeit hier fel – met af en toe een zicht op de baai. We stappen tot aan de ijzeren Chirico-brug (genoemd naar de architect) en keren dan op onze stappen terug. Tijd voor onze meegebrachte lunch aan een waterval in een bocht van de spoorweg.

De grot van Chiron.

In de Griekse mythologie was de wereld onder andere bevolkt met nimfen, cyclopen (éénogige reuzen), titanen, saters, hydra’s, centauren (half mens, half paard) en andere monsterlijke wezens … Centauren waren slechteriken, geweldenaren en woestelingen, altijd belust op gevecht, behalve twee van hen: Pholus in de Peloponnesos en Chiron in het Pelion gebergte. Chiron hield zich bezig met geneeskunde en zou onder andere Achilles en Asklepios (van de esculaap staaf) hebben onderwezen. De grot waarin hij verbleef volgens de Griekse mythologie is hier vlakbij. Nou ja, “vlakbij” = 800 meter stijgen en dalen, weliswaar door een spectaculair landschap vol met olijfbomen. Betty haakt af. Ik zet door maar Betty krijgt gelijk: een grot is een grot, een gat in een berg. Niets anders te zien dan een donkere holte in de rotsen. Of waart de geest van Chiron hier nog rond? Een beetje griezelig hier, zo helemaal alleen in die verlaten, donkere krocht, dus snel terug joggen.

Vizitsa.

Nog twee andere dorpjes staan op het programma, beide een eindje (=paar kilometer) hoger op. Het volgende is Vizitsa, zelfde stijl als Milies. Van op de weg wijst een groot bord je al naar het centrale plein, wat volledig is ingenomen door terrasjes van taberna’s. Maar die zijn grotendeels leeg. Het Griekse verlengde Paasweekend is duidelijk voorbij.

Pinakates.

Pinakates is het laatste dorpje, ook weer pittoresk in dezelfde stijl als haar twee buren. Hier valt onder andere de reusachtige plataan op het centrale plein op met een stamomtrek van naar schatting minstens 8 meter. Die kerel moet een paar honderd jaar oud zijn. Ook in de andere dorpen bewaken reusachtige platanen het dorpsplein. In Kala Nera vielen ook de reuze eucalyptusbomen op. Met verder overal olijfbomen en kastanjebomen is de Pelion is een waar bomen-paradijs.

Redelijk “uitgeteld” keren we terug naar Ano Gatzea en ons vakantiehuis. Na een bewolkte dag, met toch 25° C, breekt de zon nog door de wolken. Ideaal om er horizontaal van te genieten met een olijfje en een Satyros wijntje.

P.S. Je kan ook met de auto van het centrum van Milies naar het stationnetje, maar dat is voor “watjes” 😀.