Het Hunebed van Xerex.

31 juli 2024

Monsaraz hebben we nog niet volledig gezien. ‘t Ligt dicht bij ons vakantiehuis en ‘t is toch een “rustdag”, dus: daarheen! Dat is echter zonder David gerekend die, wanneer hij een wegwijzer ziet naar ”Convento da Orada” fluks die richting uit rijdt.

Convento da Orada.

De Convento da Orada is een oud klooster, omgevormd en gerestaureerd tot hotel / expositieruimte, te bezoeken voor de prijs van 5 € per persoon (Lou wordt nog niet als “persoon” gerekend en mag gratis binnen). Binnenin is er een maquette van Monsaraz, tientallen moderne schilderijen, aangename kloostergangen, prachtige zichten op de omgeving en … ‘t is er aangenaam koel! Zelfs de oude, niet meer gebruikte kerk is gerestaureerd: je kan er vanop de preekstoel zelf een preek afsteken, al dan niet in het latijn. 🤣

Xerex Cromlech.

Maar buiten wacht nog een verrassing: het hunebed van Xerex ligt op een paar honderd meter van hier, te bereiken via een vlak voetpad in beton. Een hunebed (of “cromlech” in het Engels) is een verzameling van menhirs in cirkelvorm opgesteld met één centrale menhir). Eigenaardigheid hier is dat het geen cirkel is maar een vierkant waarin de 50 menhirs zijn opgesteld!? Dit hunebed staat niet op zijn oorspronkelijke vindplaats in Xerex, want … sinds het sluiten van de poorten van de Alqueva-dam, ligt Xerex onder water. Het hunebed is de enige neolithische structuur die werd verhuisd om te vermijden dat het onder water zou verdwijnen. Dat doet niets af aan het feeërieke karakter van dit hunebed in deze omgeving. Maar of het oorspronkelijke hunebed een cirkel of een vierkant was, kan niet meer met zekerheid worden vastgesteld.

Monsaraz.

Tijd voor onze traditionele ochtend-espresso (om 12:00 uur?) in de Casa da Miralha in Monsaraz. Waarna we andermaal door het dorpje flaneren en deze keer tot aan het verste uitzichtpunt, de bouwvallige Miradouro da Ermida de São Bento stappen. Dan nog even van dichtbij de eigenaardig witte koepel bestuderen, net buiten de muren. Het is waarschijnlijk een oude moskee of moslim-winkel, omgevormd tot kapel maar … niet toegankelijk. Terug naar huis dan …

Ermida de Santa Caterina de Monsaraz.

Of nog niet helemaal! Er is nog de Ermida de Santa Caterina de Monsaraz, het meest eigenaardige kerkje dat we ooit zagen. Het lijkt nog het meest op een kleine versterkte burcht, vrij te bezoeken. We ontdekken een smalle wenteltrap naar boven, niet breder dan de heupen van een “normaal” persoon. David en ik weerstaan niet aan de verleiding en we wurmen ons naar boven, helemaal tot op de dak met kantelen. Prachtig zicht op Monsaraz van hier uit. Daarna eventjes terug afdalen tot een gang die binnenin rond de koepel loopt. Spannend: alles hier ziet er uit alsof het elk moment kan instorten. Maar ‘t staat hier al eeuwen, dus …

En tot slot van de dag – na een paar uurtjes aan het zwembad van Monte de Santa Maria – aperitieven we in Monsaraz in Ervideira, wijnbar. Lou verbroedert met een lokale kat en mag zich vanaf nu officieel “cat girl” noemen. Wij slaan de opgeklede Portugese families gade die vanavond komen eten in Monsaraz.

Morgen een andere dag en andere horizonten in Alentejo.