Rota Vicentina.

4 augustus 2024

Het voordeel met een gezelschap vijf personen en twee auto’s is dat je hier gemakkelijk een “lang” stuk van de Rota Vicentina kan doen: vertrekken van punt A (Zambujeira do Mar) en aankomen in punt B (Azenha do Mar). “Lang” is hier te interpreteren als +/- 10 km.

De Rota Vicentina (excellente website) loopt van Sines in het noorden helemaal langs de kustlijn tot Sagres en Lagos in de Algarve voor een totale lengte van +/- 250 km, verdeeld in een “Historical Way” in het noorden en de “Fishermen’s trail” in het zuiden. Wij starten dus in Zambujeira do Mar voor een klein stuk van de Fishermen’s trail … maar wel een dagactiviteit (lunch mee!). Goede stapschoenen zijn een aanrader want ik heb de mijne vergeten in het vakantiehuis. ‘k Ga het met mijn “docksides” moeten doen.

Wat een wandeling: op en neer langs de rotsen, nu eens door zuiderse duinen met dito begroeiing, dan weer op de rand van kliffen met zicht over baaien en strandjes, door pijnboom bos, door hoge rietvelden, door sahara-achtige plekken. Elke twintig meter zou je wel een mooie foto kunnen schieten. Goed wandelweer: +/- 25° C met lichte zeebries en stralende zon. Soms kan ik zelfs – schoenen uit – op blote voeten in het mulle zand wandelen.

Praia do Carvalhal.

Af en toe voert de Rota Vicentina ons terug van de hoge rotsen naar zeeniveau: strandjes! Sommige zijn zo goed als verlaten, maar aan de Praia do Carvalhal is er een strandbar met excellente espresso en vers geperst sinaasappelsap. Een “quote” inspireert ons voor het vervolg van de tocht: “It feels good to be lost in the right direction”!

Praia dos Machados.

We lunchen op de “Praia dos Machados”, zij het na enig aandring bij Betty: de afdaling er naar toe is inderdaad niet van de poes. Maar terwijl Lou aan de branding speelt – wij ook af en toe – eten we +/- rustig onze lunch. Maar we mogen niet opnieuw dezelfde fout maken als gisteren en ons laten insluiten door het opkomend tij. Verder dus …

Praia da Amalia.

Net voor de Praia da Amalia “botsen” we op uitgestrekte plastic tuinserres. Werken hier de vele Indisch-uitziende mensen? Blijkbaar wel. Het is ons een raadsel wat hier geteeld wordt. Enig internet-opzoekingswerk leert dat het vooral om frambozen, braambessen en bosbessen gaat.

Een bord geeft aan dat de route hier onderbroken is door allerlei verzakkingen en instortingen. Daardoor laten we ons niet afschrikken: doorzetten, langs de Praia da Amalia en verder stijgend. We hebben hier al gevaarlijker beklimmingen gedaan.

‘t Wordt wel zwaar, vooral voor zevenjarige Lou die zich kranig houdt. Het zand in mijn docksides schuurt mijn tenen … om op blote voeten te lopen is het zand te heet geworden!

Azenha do Mar.

Aankomst in Azenha do Mar: 10,5 km gestapt en 370 hoogtemeters; emotionele ontlading bij Lou maar dat gaat snel over als ze hoort dat de auto hier vlakbij staat, dat ze een Magnum Almendras krijgt en dat ze voor 1 € een balletje uit een “sjiekenbak” mag halen.

Wat smaken ons de Sagres-pintjes!

P.S. Enig minpunt, maar blijkbaar inherent aan kust-wandelwegen: regelmatig wordt het pad gemarkeerd door afgebleekte papieren zakdoekjes die aangeven waar wandelaars hun behoefte hebben gedaan. Ongehoord! Je gooit toch ook geen WC-papier in een Portugees toilet, maar deponeert het netjes in het bijgaand vuilbakje. Bovendien zijn er in elk Portugees dorp, hoe klein ook, openbare toiletten die altijd heel proper zijn.