Newquay.

27 april 2025.

Ons vakantie-appartement ligt in Newquay (spreek uit: Njoekie) aan Fistral Beach, een grote baai met een strand dat zowel in het oosten als in het westen ingesloten is door “headlands”: klif-achtige landtongen met zee aan drie zijden.

“Runners see more”. Ik loop vroeg (7u30) de +/- 2 km naar Towan Headland in het oosten. De zon is dan al anderhalf uur op en laat zich volop zien. Wat een prachtig loopje, meestal hoog op de kliffen, af en toe dalend naar het strand en één keer klauterend over rotsen (vloed!). De vele panorama’s, blauwe zee met wit-schuimende golven en groene rotskust bezorgen me kippenvel, of is dat door lopen in korte broek bij een frisse 8° C? Newquay ligt zo’n 150 km zuidelijker dan Brussel maar de temperatuur lijkt er 2 tot 3 graden koeler te zijn. Merkwaardig: op dit vroege uur liggen reeds tientallen surfers op hun plank in zee.

Zien wandelaars ook veel? Na ‘t ontbijt en “Cornish Smugglers Brew tea” wandelen we naar de “haven”. Het centrum van Newquay is niet speciaal, het mini-haventje ook al niet. Wel het strand en de rotsen van Towan Beach met een spectaculair grote, vrijstaande rots – “The Island”- waarop een privé-woning staat, bereikbaar via een voetbrug.

Vanop het strand moeten we opnieuw 40 meter verticaal de rotswand op, gelukkig met trappen, tot North Quay Hill. Verder volgen we voortdurend het South West Coast Path op de rand van de kliffen. Dat pad brengt ons bij Huer’s Hut, een klein, witgekalkt gebouw uit de 14de/15de eeuw. Hier tuurde de huer onophoudelijk uit over de zee. Zodra hij een school pilchards opmerkte, blies hij zijn hoorn … waarop de vissers naar hun boten spurtten, de zee in vaarden en de netten uit gooiden.

Vanaf Huer’s Hut wandelen we verder westwaarts – dalend, klimmend – naar Towan Headland. We passeren aan onze linkerkant het oorlogsmonument van Newquay: een latijns kruis op een “cairn” (stapel van stenen). Op Towan Head staat een eigenaardig wit zeshoekig gebouwtje, bestemming of bedoeling mij onbekend. ‘t Staat hier vol polletjes Engels gras – bedrieglijke term voor mooie roze bloemetjes, zagen we die ook al niet in Portugal op de Rota Vicentina? – en gele wondklaver en driekantig look zagen we ook al. Zo belanden we stilletjes aan terug op Fistral Beach. Tijd voor koffie.

Vanop het zonneterras van Fistral Boardmasters Beach Bar bestuderen we de tientallen surfers die in de verte (eb!) als zwarte bolletjes op het water dobberen. Ik begrijp die sport niet zo goed: 95% van de tijd liggen surfers op hun plank in de zee naar de golven te turen; 5% van de tijd – hooguit – surfen ze op een golf. Hoe dan ook, Newquay blijkt de surf-hoofdstad van Cornwall en bij uitbreiding van Engeland te zijn.

Lunchen doen we “thuis”: we hebben al 8 km gewandeld. Maar … er is nog het westelijke Pentire Headland te verkennen en de zon straalt nog steeds. Dus: wandelschoenen opnieuw aan en stappen, klimmen en dalen maar.

Pentire is veel ongerepter: zo goed als geen bewoning, hotels of vakantiehuizen. Ten westen ervan mondt de Gannel-rivier in zee uit; beter gezegd: riviertje. Bij eb kan je te voet oversteken. Tegenover Pentire Head, tientallen meter ver in zee, ligt Goose Rock: een woeste puist van een rots waar de golven vruchteloos en schuimend tegenaan beuken. Één bar/restaurant/lodge is er op Pentire Headland: “Lewinnick Lodge”.

“In Cornwall, do as the Cornish do”, dat wil zeggen: verpozen in de zon op het terras van Lewinnick cafė met een Cold River Cider uit de streek en een Jolly’s Cornwall gember bier. Hier valt het ons andermaal op dat Engelsen iets hebben met honden. Talrijk zijn de mensen met twee of meer honden; talrijk de speciale vuilnisbakken voor hondenpoep zakjes; talrijk de drinkschaaltjes aan bars en restaurants. Weinig hondenpoep op straat, weinig loslopende honden. Neemt niet weg dat een hond die blijkbaar van zijn baasje toch vrij mocht lopen, hier plast op 30 cm van Betty’s rugzak. 😱😡

De vloed komt opnieuw op, de surfers worden terug geduwd richting het smaller wordende strand en de rotsen. ‘t Is 17 uur, tijd om deze zonovergoten buitendag af te sluiten: 13 km gestapt en heel wat natuur beleefd. JA, wandelaars zien ook veel. 😀