St. Michaels Mount.

30 april 2025.

Er is niets leuk of romantisch meer aan een meeuw die elke morgen en avond aan het schuifraam komt tikken en bedelen om eten! Vandaag dus opnieuw!😡

Saint Michaels Mount is de Cornwall versie van Mont Saint Michel in Bretagne, inclusief de Engelse naam. We naderen vanuit het oosten Marazion – daar ligt St. Michaels Mount – maar voor we het dorpje binnen rijden, stoppen we langs de wegkant: verbluft door het zicht vanuit de hoogte. Helemaal omgeven door water troont een kasteel hoog op de rotsen.

Even mijn charmes gebruiken bij drie wandelende oudere dames: waar kunnen we parkeren? Aan de andere kant van Marazion, op bijna-zeeniveau. Betalend, maar met de juiste app (JustPark) gaat dat vlotjes.

Vanaf een kleine kade aan Chapel Rock varen bootjes toeristen naar de site. Er is ook een voetweg maar die ligt nog grotendeels onder water. Toch even op die geplaveide weg een kijkje en foto’s nemen. Tot halfweg geraken we: vandaar is het water te diep. Ons plan: eerst het stadje Marazion bezoeken en dan naar St. Michaels Mount wandelen. Alleen … zodra we weer op de kade staan, zien we de zee toch wel heel snel terug trekken … We keren weer naar het voetpad en raken deze keer met droge voeten ruim over halfweg. Nog even wachten, en wachten, en waterdiepte inschatten en ja, met onze goede wandelschoenen kunnen we door 2 cm water. Als één van de eerste voetgangers vandaag staan we op St. Michaels Mount.

We betalen 12 £ p.p. voor bezoek aan de tuin – kasteel is nog een keer apart te betalen. Maar eerst een koffie op het terras van het “Island café”. Hier wordt expliciet gewaarschuwd voor agressieve meeuwen en uitdrukkelijk gevraagd om ze NIET te voederen.

Vanaf het café stappen we over een uitgestrekt, glooiend grasland – een “lawn” – zoals alleen Engelsen dat kunnen manicuren. De tuin is een rotstuin – veel klauterwerk – en staat vol bloemen en planten die er exotisch, of minstens speciaal uit zien. Zoals in elke zichzelf respecterende Engelse tuin krijg je de indruk dat dit natuurlijk of zelfs ”wild” is. Maar er zijn ook niet-aangeplante stukken waar de boshyacinten en driekantige look hebben overgenomen. De vele rustbankjes in de tuin nodigen uit tot … zonnen – ‘t is warm – tot verpozen en foto’s nemen (zon, blauwe zee, rotsen, kasteel op achtergrond).

Snel een “energy bar”, dan kunnen we weer verder: rondstruinen in de haven en het piepkleine dorpje. Hier staan een paar auto’s en zelfs een kleine vrachtwagen. Hoe geraken die hier op het eilandje? Via de voetweg zoals blijkt als we terug wandelen naar het vasteland. Op het strand diept een bulldozer snel – voor het tij weer opkomt – de vaargeul voor de bootjes uit.

De meeste toeristen laten – onterecht – Marazion links liggen. Wij niet. We wandelen langs een Public Footpath naar de “Beacon”: een baken = een verroeste ijzeren mand op een paal. Vermoedelijk werd hier vroeger af en toe een vuur aangestoken, als herkenningspunt voor binnenvarende schepen? Het zicht van hieruit op St. Michaels Mount is onze beloning voor al dat wandelen. Beneden in Marazion stappen we een Methodisten-kerk binnen en komen we toevallig aan een “arts & crafts” tentoonstelling van lokale kunstenaars. Leuk stadje verder …

Wat nog rest van de namiddag gebruiken we om onze meegebrachte lunch aan de rand van het strand te verorberen – met uiteraard zicht op St. Michaels Mount. Gezien het zomerse weer en temperatuur kan een wandeling langs Marazion Beach er ook nog wel bij.

Vanavond kleurt de hemel zacht oranje-roze. Vanuit Newquay zie we de vuurtoren van Padstow elke 5 seconden oplichten. Cornwall, je bent fantastisch … met zon!