Pendennis Castle.

2 mei 2025.

Zee en lucht hebben de kleur van tin. Er valt motregen. Trekvogels vliegen naar het zuiden als het weer slecht wordt. Wij ook. Naar Falmouth en Pendennis Castle, ‘t zou er 3 °C warmer zijn dan in Newquay. Maar bij aankomst blijkt het er toch ook bewolkt te zijn.

Pendennis Castle.

Pendennis Castle heeft een lange geschiedenis die begint in de 16de eeuw met de bouwheer – de beruchte Henri VIII. Doorheen verdere eeuwen werd de vesting steeds weer veranderd en versterkt.

We komen binnen langs een monumentale ingangspoort. Links staan een paar huisjes, o.a. het vroegere wachtlokaal, en een lang monumentaal gebouw: de “Royal Artillery Barracks”. Rechts een groot grasveld vol madeliefjes met op het eind ervan, de “Tudor Gun Tower”: een bolwerk, een donjon of geschutstoren. Om 11 uur is er een gratis gidsbeurt naar de “half moon battery”. Wat dat ook mag zijn … dat doen we. Maar eerst een koffie met brownie in de “barracks”.

De gids – gepensioneerd, vrijwilliger, Mike is zijn naam – is gekleed in een soldatenuniform uit de tweede wereldoorlog. Hij wacht ons op bij de “shed”: een opslagplaats van oude kanonnen. We zijn de enige deelnemers aan zijn toer. Mike begint met een deskundige uitleg – niet gespeend van enige Britse humor – over de soorten kanonnen, hun functie en zelfs hun bijnamen zoals “the smasher”.

Mike neemt ons mee op een amusante en leerrijke tocht door tunnels en een diepe slotgracht, tot bij twee zogenaamde “battery’s”: geschutsposten uit WO II. Raar … ik dacht dat er meerdere posten zouden zijn in halve maan vorm opgesteld. “Nee” zegt Mike: de naam “half moon battery” – en de vorm – dateert uit de tijd van Elizabeth I (16de eeuw) maar is inmiddels lang verdwenen. Mike vertelt over de Duitse torpedoboten uit WO II die veel te snel waren voor het Engelse geschut. Vanuit Pendennis is er nooit een Duits schip geraakt! “It was a very friendly war, over here” zegt Mike met Britste understatement.

Eind van de toer – Mike wil graag op de foto – we moeten nog de “keep” bezoeken (zo noemt Mike de Tudor Gun Tower). De grote, ronde toren biedt mooie panorama’s over de baai en Falmouth. Aan de overkant zien we Saint Mawes Castle, ook gebouwd door Hendrik VIII. In de haven van Falmouth kan je er met de ferry naartoe. Helaas … te weinig tijd daarvoor. De kamers in de “keep” zijn spartaans, geen meubilair, ruwe balken, vloeren, muren. ‘t Was tenslotte een 16de eeuwse geschutstoren; de “gunners” moesten geen luxe hebben.

Om dit bezoek af te ronden:

• naar de tentoonstelling over de eerste wereldoorlog in de Royal Artillery Barracks;

• een wandeling langsheen de “moat”, de slotgracht (die geen gracht is want er stond nooit water in; was trouwens ook nooit de bedoeling) … met zon! Ja, die is er door gekomen; ze geeft nog meer kleur aan de vele bloemen; de “bluebells”, boshyacinten domineren.

Falmouth.

Falmouth … the spirit of the sea … zo afficheert deze havenstad zichzelf. En wat een haven: letterlijk honderden zeilbootjes liggen in de jachthaven aangemeerd. Ook de Britse marine is er: de Cardigan Bay bij voorbeeld, een groot troepen- en materiaalschip dat o.a. al in Yemen en in Somaliland is ingezet. Op de kades en in het stadje heerst een gezellige drukte, de zon zal er niet vreemd aan zijn. Vanuit Falmouth zijn verschillende wereldzeilsters en -zeilers vertrokken. Je kan letterlijk in hun schoenen – eigenlijk schoenafdrukken – gaan staan.

Lunch: zelf meegebracht, op de kade, met zicht op het water en de bootjes. Daarna wandelen we de hele haven door – spectaculair gebouw van het maritiem museum overigens, maar opnieuw te weinig tijd voor bezoek – daarna even door kleine achterbuurt-straatjes en trappen naar de “bovenstad”. Op een bankje – zitbankjes vind je overal in Cornwall – zit een oud besje alleen te genieten van de zon en … een groot glas rode wijn! Ze heeft duidelijk zin (of nood?) aan een praatje. Na tien minuten kennen we haar halve leven: journaliste, editor van de Sunday Times, geboren in Falmouth, gewerkt in Londen en Luxemburg, aan het herstellen van een zware longontsteking, hekel aan smartphones, wijn is haar medicijn … enz. Misschien een klein alcohol-probleem? Hoe dan ook, ‘t is ook voor ons tijd om iets te drinken. We houden het bij gember-bier aan de kade vooraleer de terugweg aan te vatten.

Gannel.

We rijden Newquay binnen via een rustig zijstraatje en belanden aan de oever van de Gannel-rivier. ‘t Is eb, de rivier staat zo goed als volledig droog. Van over de zee-mondig zien we de mist/wolken binnen drijven. Aan ons vakantie-appartement is de mist compleet! Wat een goede beslissing was dit om vandaag het zuiden op te zoeken!