Dinsdag 8 augustus 2023.
We sippen espresso en eten gebakjes op het terras van bar “La Socorrilla” op de Plaza Portichuelo in Antequera. ‘t Is het uur van de ochtendlijke bevoorrading: een bestelwagen van een bakker levert brood aan huis; een stadsbus wacht op het plein; een kruidenierszaak wordt bevoorraad; en in twee smalle straatjes toeteren auto’s ongeduldig. Voertuigen worden meerdere keren verplaatst op het kleine plein om de ene doorgang vrij te maken en de andere te versperren.
Antequera ligt 16 km rijden van ons vakantiehuis, aan de andere kant van de El Torcal bergketen. ‘t Blijkt een verborgen parel van Andalusië te zijn. We parkeerden dicht bij de Alcazaba (versterkte vesting) en dat is ook het eerste wat we bezoeken (na “onze” bar en wat flaneren door smalle straatjes met witte huizen en smeedijzeren balkonnetjes). Senioren halve prijs, guapa Lou charmeert de ticket-mevrouw en mag gratis binnen, Evelien normale prijs = in totaal 12 € combiticket met de “Real Colegiata de Santa María la Mayor” basiliek. Vanop het grote en indrukwekkende kasteel krijgen we een 360° panorama over Antequera en wijde omgeving. In de verte “La Peña de los Enamorados”, de rots van de verliefden, Spaanse versie van Romeo en Julia verhaal. De geschiedenis van deze plek en Antequera wordt zelfs verteld in het Nederlands – via smartphone en QR-code op ons ticket.
Naast de Alcazaba ligt dus die basiliek met de lange naam waarvoor we ook betaalden. ‘t Is een grote, open kerk met weinig versiering binnenin. Op groot scherm wordt een film over de geschiedenis van deze basiliek getoond … waardoor het kerkgevoel helemaal verdwijnt. Maar we zijn wel goed geïnformeerd!
Op de terugweg wandelen we langs een oude toegangspoort tot de stad: de Arco de los Gigantes, boog der reuzen. En dan terug naar “huis” want na de bewolkte voormiddag is de zon doorgebroken en stijgt de temperatuur snel.
De gieren van Torcal zweven hoog boven “ons” zwembad. Zwaluwen scheren rakelings op enkele centimeter van het wateroppervlak en “pikken” water. Waar er geen olijfbomen staan, zien de berghellingen bruin: graangewassen zijn al weken (maanden?) geleden geoogst. Een tractor verzamelt nog de overgebleven korte strohalmen: niets gaat verloren, de povere rest is voor de geiten. De dynamiek van zo’n geitenkudde heb ik overigens nog steeds niet kunnen achterhalen, ondanks langdurige verrekijker-observatie. Leidt de geitenhoeder? Soms loopt hij voorop, soms achterop, soms zelfs in ‘t midden van de troep. Is er een geit-chef? Plots draaft een individu naar rechts, waarop de kudde massaal volgt en naar rechts stormt. Of leiden de twee honden die voortdurend aan de randen patrouilleren? Voer voor filosofische overpeinzingen … dat komt er van met dat “traag reizen”!😃
“Dos cervezas, por favor y un gin tonic, agua y dos cervezas más.” Daarbij een portie calamares met groentjes op ceviche-manier … we aperitieven in restaurante / bar Oasis in Villanueva de la Concepción. Vandaag niet “alles” gezien in Antequera? Maar ‘t zou tot 36° C worden, “mucho calor”, zei iemand ons. We zien wel …
“Dos cervezas, por favor y un gin tonic, agua y dos cervezas más.” Daarbij een portie calamares met groentjes op ceviche-manier … we aperitieven in restaurante / bar Oasis in Villanueva de la Concepción. Vandaag niet “alles” gezien in Antequera? Maar ‘t zou tot 36° C worden, “mucho calor”, zei iemand ons. We zien wel …
Blue Crane reisverhalen. 