Cómpeta.

Zondag 13 augustus 2023.

Cómpeta.

Op 600+ meter hoogte plakken de witte huizen van Cómpeta tegen de berghelling. Meer dan dit dorpje (stadje?) doen we niet op een uitgerekte zondagvoormiddag: het is groter dan Archez of Canillas de Abeida van gisteren. Er is zelfs een “kathedraal”; zo noemen de Cómpetanen zelf hun Iglesia de Nuestra Señora de la Asunción.

In de toeristische dienst, bij de ingang van de stad, vertelt een uiterst vriendelijke juffrouw over Cómpeta, alleen maar in ‘t Spaans, en geeft ons een stadsplan, een boekje over de witte dorpjes van Axarquía, een kaartje van de Ruta de los Mosaicos – op een vijftiental plaatsen beelden mozaïeken de geschiedenis van Cómpeta uit, maar wel pas vanaf na het tijdperk van de Moren. De eerste mozaïek hangt in de toeristische dienst zelf: begin van de katholieke Spaanse geschiedenis hier: 1569.

We volgen de aangewezen route, klimmend door de inmiddels vertrouwde smalle straatjes, af en toe opgeschrikt door slippende kale banden op gladde stenen wanneer een auto in een bocht omhoog klimt. Zo belanden we op de Plaza de la Almijara aan de “kathedraal”. Naast de kerk ligt de pittoreske Paseo de las Tradiciones, een “promenade” met mozaïeken, die zoals de naam al laat vermoeden, oude tradities uitbeelden. Tijd voor koffie en churros op een van de terrasjes. Aan de overkant van het plein een bank met oude mannetjes die met een onpeilbare blik de terras-bedrijvigheid gadeslaan.

We wandelen verder door stille steegjes. Hier kabbelt het leven rustig voort. Een mevrouw roept vanaf haar balkon een buurvrouw vijf huizen verderop en begint een discussie. Een hond blaft ons vanaf een dakrand toe … Vanaf de Plaza Vendimia zien we de Casas Colgantes – hangende huizen – die lang geleden, toen de aarde nog niet opwarmde, over het water van de nu al lang opgedroogde rivier leken te zweven. Mozaïeken over de druivenoogst. Cómpeta is bekend voor zijn Muscatel-wijn en … overmorgen is de Noche del Vino – nacht van de wijn – gratis wijn voor het hele dorp en Flamenco dansen! De charmante juffrouw van de toeristische dienst heeft er ons warm voor gemaakt.

Maar onder leiding van “freewheeling” David “moeten” we verder – willen we nu echt het hele dorp zien? Aan de Ermita de San Antón zitten dan weer oude vrouwtjes en één man ons aan te staren. In het kerkje staat een reusachtig Jesus-beeld klaar om in processie door de stad te worden gedragen. Even verderop: panorama vanaf de Balcón de Cómpeta.

Dan hebben we het wel gehad: bijna 5 km gestapt (proficiat Lou!). Nog een flesje lokale wijn inslaan en we kunnen terug voor almuerzo, siësta en piscina.

Sayalonga.

Vanavond dalen we de 170 meter af van ons “arendsnest” in de bergen naar het centrum van Sayalonga, wel met auto! Hier ook weer de vertrouwde smalle straten en één voetganger brede steegjes. Het kerkhof is speciaal: rond! Alle bovengrondse graven verblindend wit. Een tweede toeristische bezienswaardigheid van dit dorpje is de “Fuente del Cid”, een bron genoemd naar een in Spanje beroemde ridder die tegen de Moren vocht (zie de film “El Cid” met Charlton Heston en Sophia Loren). Helaas, de “Fuente” is verworden tot een druppelend bronnetje.

Nog later op de avond – ons ritme is flink aan ‘t “verspaansen”- proeven we de witte wijn van Cómpeta: een droge Muskatel-wijn die … niemand bevalt! Gelukkig maar één fles gekocht! De zoete “pousse-café” dessertwijn daarentegen loopt vlotjes binnen: een aanrader!

Hasta luego!